Sohbet – Umudunu Asla Kesme

Umudu asla kaybetmemenin bu sabah canlısını yaşadım. Soğuk, yağmurlu ve rüzgarlı bir hava vardı ama işe gitmem gerekiyordu. İstasyona gitmek için 3 seçeneğim vardı, arabayla, otobüsle veya yürüyerek, otobüs seçeneğini siliyorum. Çünkü yola çıkmışım ve 20 dakika beklemem gerekiyor. Arabada tereddüt ediyorum, çünkü kızımın stajı var, otobüsle uğraşmasın diye arabayı ona bırakıp yürümeye karar verdim.
Genelde saate bakmam evden çıkarken, gereksiz yere zamanla yarıştığımız çok olur. Geç kaldıysam koşacak değilim, erken gidip, geç kalan vasıtayı bekleme ihtimalide var. Neyse yağmur gözlerimin içine giriyor. İstasyona yaklaştıkça, kilisenin çanından saatin 07.30 u vurduğunu tahmin ediyorum. İçimden 07.34 treni kaçtı diyorum. İstasyonun önünde lambalarda bekliyorum, koşsam yetişeceğim ama inatla bekliyorum. Trafik yok denecek kadar sakin, kırmızıdan geçiyorum yaya geçidini.Tren için değil, fırtınadan kaçıyorum. Tren gelmiş hala peronda bekliyor, kesin arızalıdır diyorum.
Hadi Remzi şansını dene, diye kendimi cesaretlendiriyorum, kartımı otomatik geçişte onaylatıp, genelde trenin kalkması gereken perona acele ile yürüyorum. Tühhh!!  Yanlış peronmuş, aceleden diğerine koşuyorum. Karşı peron için geri yürüyüp tünelden geçmem lazım. Tünelde yürürken, kulağım trenin hareket sesinde. Bir kıpırdama yok, oldu bu iş diyorum. Çabukça merdivenleri yukarı cıkıp trenin kapısına dayanıyorum, açılmıyor. İçim burkuluyor, yine boşuna koştun Remzi, sana demiştim acele etme diye… Diğer kapılara göz atıyorum. Kondüktör beni görmüş, yalnız onun beklediği kapı açık, buraya gel diye işaret ediyor. Saat 08.04 trenine kaldım derken, ummadığım. beklemediğim 07.34 e yetiştim. Siz, siz olun, asla umudunuzu yitirmeyin, son nefesinize kadar….
BlackSea

 

@ Kalbsesi.Com – Sohbet, Sohbet Sitesi, Sohbet Siteleri, Sohbet Odaları, İslami Sohbet, Bedava Sohbet